Mam roczek. Gdy byłam malutka, zabrano mnie od mamy i oddano do ludzi, którzy nie dali mi nawet budy. W najgorszy mróz spałam na gołej, zamarzniętej ziemi. Odkąd sięgam pamięcią, było mi zimno i byłam bardzo głodna… tak bardzo, ze jadłam surowe obierki ziemniaków, które udało mi się czasem znaleźć. Tylko moja przyjaciółka Vera trzymała mnie przy życiu, ona była jeszcze bardziej głodna i zmarznięta niż ja. Musiałam być przy niej, bo Vera się już poddała…
Przypadek sprawił, że zauważyli nas ludzie, którym na nasz widok ścisnęło się serce. Podstępem zabrali mnie i Verę do tymczasowego domu.
Ja jestem wesołym szczeniakiem, zostałam wysterylizowana i zaszczepiona. Cieszę się życiem, bo teraz nabrało ono dla mnie smaku. Moja przyjaciółka Vera też odżyła. Ona jest rasową malamutką. Niedola związała nas na dobre i na złe, dlatego wspaniale by było, gdyby ktoś przyjął nas obie pod swój dach i do swego serca. Nie wyobrażamy sobie rozłąki.
Proszę, przygarnij nas, dwie przyjaciółki. Odpłacimy się stokrotnie – sercem za serce.
Ninka i Vera.

Wyadoptowana przez dom tymczasowy 15. 12. 2012 r.